Piotr Skorupa, Opublikowano: 05-05-2005 10:58

1.1 Linia M: Augustowska (MA)

Wszystkie osobniki (matki, trutnie, robotnice) o ubarwieniu jednolicie ciemnym, bez zażółceń; matki o kształcie wydłużonym. U czerwiących matek dopuszczalne brązowe rozjaśnienie sternitów, tergitów i odnóży (bez zażółceń) oraz jaśniejsze ubarwienie owłosienia.

Zasklep na świeżo poszytych plastrach (po pożytku głównym) – na sucho lub półmokro. Pszczoły, jak również matki w czasie przeglądu gniazda wykazują znaczny niepokój i są ruchliwe, robotnice szybko biegają po plastrze, spływają w dół, tworząc grona. Bardzo dobrze wykorzystują pożytki ubogie. Wykorzystują pożytki od wczesnych do późnych (od rzepaku do spadzi). Przy pożytku bardzo intensywnym wykazują skłonność do ograniczenia czerwienia matek.

Zapasy miodu gromadzą wokół czerwiu. Niezbyt chętnie przechodzą do nadstawek. Pyłek zbierają intensywnie gromadząc go wokół czerwiu lub w komórkach między czerwiem, układając go w sposób nieuporządkowany na różnych plastrach. Jesienią kończą czerwienie wcześnie, dobrze zimują, wykazują małe zużycie pokarmu w czasie zimowli, kończą zimowlę z małym lub średnim osypem.

Wiosną zaczynają intensywny wychów czerwiu w momencie dopływu pyłku do gniazda. Rozwijają się bardzo dynamicznie doprowadzając rodziny do średniej wielkości. Na brak pożytku i zbyt ciasne gniazdo reagują trudnym do opanowania nastrojem rojowym. W okresach bezpożytkowych nie obserwuje się skłonności do rabunków. Nie reagują zwiększoną złośliwością na przerwy w dopływie nektaru. Wykazują nieco zwiększoną złośliwość przy złej pogodzie.

Kategorie: Rasy pszczół
Tagi: rasy