1. Selekcja na pszczoły o zwiększonej wydajności wydzielania mleczka pszczelego w celach produkcyjnych 2:05

2. Poziom witellogeniny jako biomarker siły rodziny pszczół miodnych w warunkach miejskich i wiejskich 17:55

3. Spadek bogactwa gatunkowego dzikich pszczół związany z liczebnością pszczół miodnych (Apis mellifera L.) w ekosystemie miejskim 27:20

Selekcja na pszczoły o zwiększonej wydajności wydzielania mleczka pszczelego w celach produkcyjnych
Badanie, które omawialiśmy w poprzednim odcinku dotyczyło przemysłowej produkcji matek w Chinach, gdzie naukowcy testowali z sukcesem przemysłową produkcję 320 mateczników w ulu wychowującym. Jest to możliwe, dzięki zwiększonej produkcji mleczka pszczelego. Co za tym stoi? Tym razem przyjrzymy specjalnej wysokowydajnej linii wyselekcjonowanej przez Chińczyków o nazwie RJB. Hodowcy pracują w Azji nad tą linią już kilkadziesiąt lat. Jakie zmiany molekularne stoją za takimi zmianami? Jakie narzędzia do pozyskiwania mleczka w porażających ilościach i wydłubywania larw pszczelich umożliwiają pełną automatyzację? Okazuje się, że te pszczoły to nie są już zwykłe Apis mellifera ligustica tzw. Włoszki z których powstały. Zapraszam do oglądania.

Poziom witellogeniny jako biomarker siły rodziny pszczół miodnych w warunkach miejskich i wiejskich
Naukowcy z Katowic w ramach wieloletniego projektu, w którym badają czynniki stresu w środowisku pszczół, postanowili porównać pszczoły żyjące w samym centrum wielkiego miasta oraz na wsi. O ile w poprzednim badaniu wyszło, że pszczoły miodne żyjące na dachu mogą podlegać dodatkowemu negatywnemu wpływowi, w tym wypadku badanie wykazało większe poziomy hormonu witalności u pszczół żyjących w mieście. Pszczoły te zbierają także więcej miodu. Może to wynikać z dostępności do bardziej obfitych pożytków w mieście. Za wyższy poziom białka witellogeniny może jednak odpowiadać także kompensacja jakiś niekorzystnych warunków, których czynników nie znamy. Potrzeba więcej badań w tym zakresie.

Spadek bogactwa gatunkowego dzikich pszczół związany z liczebnością pszczół miodnych w ekosystemie miejskim
Wyspa Montreal w mieście Montreal leżącym w Kanadzie stanowi dogodny obszar dla rozwoju pszczelarstwa miejskiego. Od czasu przeprowadzania poprzednich badań w 2013 r. ilość rodzin pszczelich wzrosła w ciągu 7 lat do 2020 r. z 238 aż do 3000 uli! To ogromna zmiana w środowisku o tylko jeden gatunek introdukowany i hodowlany. Naukowcy postanowili przebadać jak taka zmiana wpłynie na bioróżnorodność innych dzikich owadów zapylających w mieście. Okazało się, że choć statystycznie ów spadek ilości gatunków zapylaczy jest generalnie widoczny, różne wpływa na odmienne rodzaje pszczół niemiodnych. Większe pszczoły latające na większe odległości w mocno pofragmentowanym wielkomiejskim zielonym środowisku mogą sobie jakoś radzić. Populacje niektórych gatunków jak np. miesierka lucernówka nie zmniejszyły się w sposób widoczny w badaniu. To jednak szczególnie niewielkie gatunki pszczół, które latają na niewielkie odległości i w związku z tym nie mogą przelecieć na inną „zieloną kwietną enklawę” oraz gatunki specjalistyczne odżywiające się pyłkiem tylko konkretnych gatunków roślin: najbardziej negatywnie odczuły ekspansję pszczelarstwa miejskiego.